verba Ecclesiastes filii David regis Hierusalem
vanitas vanitatum dixit Ecclesiastes vanitas vanitatum omnia
vanitas
quid habet amplius homo de universo labore suo quod laborat
sub sole
generatio praeterit et generatio advenit terra vero in
aeternum stat
oritur sol et occidit et ad locum suum revertitur ibique
renascens
gyrat per meridiem et flectitur ad aquilonem lustrans
universa circuitu pergit spiritus et in circulos suos
regreditur
omnia flumina intrant mare et mare non redundat ad locum
unde exeunt flumina revertuntur ut iterum fluant
cunctae res difficiles non potest eas homo explicare sermone
non saturatur oculus visu nec auris impletur auditu
quid est quod fuit ipsum quod futurum est quid est quod
factum est ipsum quod fiendum est
nihil sub sole novum nec valet quisquam dicere ecce hoc
recens est iam enim praecessit in saeculis quae fuerunt ante
nos
non est priorum memoria sed nec eorum quidem quae postea
futura sunt erit recordatio apud eos qui futuri sunt in
novissimo
ego Ecclesiastes fui rex Israhel in Hierusalem
et proposui in animo meo quaerere et investigare sapienter
de omnibus quae fiunt sub sole hanc occupationem pessimam dedit
Deus filiis hominum ut occuparentur in ea
vidi quae fiunt cuncta sub sole et ecce universa vanitas et
adflictio spiritus
perversi difficile corriguntur et stultorum infinitus est
numerus
locutus sum in corde meo dicens ecce magnus effectus sum et
praecessi sapientia omnes qui fuerunt ante me in Hierusalem et
mens mea contemplata est multa sapienter et didicit
dedique cor meum ut scirem prudentiam atque doctrinam
erroresque et stultitiam et agnovi quod in his quoque esset
labor et adflictio spiritus
eo quod in multa sapientia multa sit indignatio et qui
addit scientiam addat et laborem
